Nieuwe toekomst met dank aan de detox-afdeling
Verhalen uit de praktijk
De kleine jongeman zit ineengedoken op het bankje in de wachtcel van het BAD, waar delinquenten binnenkomen en hun intake krijgen. Hij rilt en oogt timide. Ik zie zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd.
Normaal gesproken werk ik als verpleegkundige mijn lijst met standaard vragen af, maar ik zie dat ik bij deze jongen beter op een andere manier het gesprek kan beginnen. Ik geef hem een hand en stel me voor. Zijn hand is kletsnat van het zweet. Ik leg uit dat ik van de medische dienst ben en hem graag een aantal vragen wil stellen. De jongen knikt, maar kijkt me niet aan.
Zelfmelder met een verhaal
Eerder die middag belde de BAD-afdeling dat er een zelfmelder bij de ingang staat. Hij had zich eigenlijk vanochtend al moeten melden en dient nog een straf uit te zitten van 49 dagen, hij heeft een taakstraf niet voltooid. Nu sta ik bij hem. Ik vraag of de jongen, laten we hem M. noemen, zich wel goed voelt. M. antwoordt dat hij zich wel eens beter heeft gevoeld. Als ik vraag waarom, vertelt M. dat hij sinds een jaar verslaafd is aan GHB. Hij heeft zo’n vijf uur geleden voor het laatst GHB gehad en heeft nu last van ‘zucht’ (verlangen naar GHB). Zijn verhaal komt overeen met de verschijnselen die ik zie. M. zweet, trilt en als ik zijn bloeddruk meet, blijkt die torenhoog te zijn.
M. geeft aan dat hij tegenwoordig om de drie uur een buisje met GHB neemt. Het aantal milliliters varieert wel eens. Maar hij kan absoluut niet zonder.
Een aantal maanden geleden raakte M. zijn baan kwijt. Hierdoor ontstonden spanningen thuis en ging zijn relatie uit. Af en toe gebruikte M. GHB om beter in slaap te komen en zich zelfverzekerder te voelen. Helaas ging het gebruik van kwaad tot erger en ging hij steeds meer gebruiken. In die periode is hij tweemaal de winkel uitgelopen zonder te betalen. Hiervoor kreeg hij een taakstraf. Deze wist M, voornamelijk door het GHB-gebruik, niet te voltooien.
GHB-afdeling
Wat nu? Iemand die zoveel GHB gebruikt kan én mag absoluut niet acuut stoppen met het gebruik daarvan. Dit kan zeer ernstige gevolgen hebben, zoals ernstige hartritmestoornissen of epileptische insulten. Gelukkig beschikt de PI Zwolle, waar M. zich moest melden, over een GHB-detox afdeling. Dat is uniek, alleen het Justitieel Centrum voor Somatische Zorg in Scheveningen heeft ook zo’n afdeling.
Afkicken: een nieuwe start
Ik bel de arts en vraag of zij M. wil komen beoordelen. Daarna bel ik de GHB-afdeling of er nog plek is voor een nieuwe gedetineerde. Dit is gelukkig het geval. De arts bezoekt M. en constateert hetzelfde als ik: M. moet afbouwen met hulp van medicinale GHB en kan niet naar een reguliere afdeling. M. wordt overgeplaatst naar de GHB-afdeling en is vervolgens 36 dagen bezig met zijn detox. De laatste twee weken zit M. uit op de normale gevangenisafdeling. Na 49 dagen mag M. de gevangenis weer verlaten; helemaal clean en gemotiveerd voor een delictvrije én middelenvrije toekomst. ‘Hoe raar het ook klinkt, deze detentie was op dit moment in mijn leven het beste dat me kon overkomen.’