De bewoonde wereld in de gevangenis
Verhalen uit de praktijk
Ginny is penitentiair inrichtingswerker en met haar beroep behoort zij tot de vitale beroepsgroepen. Zij kan onmogelijk haar werk vanuit huis leveren en zij is dus één van die mensen die ‘gewoon’ aan het werk is. Zij vertelt hoe dat er op dit moment aan toe gaat.
Alles gaat gewoon door
Als ik inklok bij de portier van de inrichting in Grave, lijkt alles even ‘gewoon’. Ik loop door naar de afdeling en onderweg tref ik twee collega’s bij het koffieapparaat. Ze praten met elkaar op gepaste afstand over corona. Er is geen ontkomen aan, ook op werk niet.
Op de afdeling word ik met een grote glimlach ontvangen. Mijn collega’s zijn blij dat ik er weer ben. Na twee weken ziek thuis te zijn geweest ben ik ook blij om er weer te zijn. Blij om weer de structuur van het werkende leven te hebben. Heerlijk! Terug in de ‘bewoonde wereld’, want hier gaat alles zo goed als dat kan, gewoon door.
Spanning
Toch voelde ik vandaag wat spanning om aan naar mijn werk te gaan. Want zolang je thuis bent, ben je je bewust van wat je doet: wie je niet opzoekt en wie (noodgedwongen) wel. Maar in een gesloten setting als een gevangenis ben je dagelijks in contact met tientallen, zo niet honderden mensen. Dat geeft je een grote verantwoordelijkheid. Het feit dat ik nu weer kán werken, en dat ik weer gezond ben, dat waardeer je nu toch net even meer dan anders. Zo fijn om weer onder de mensen te zijn, en de humor met je collega’s, de gesprekken met gedetineerden die met je begaan zijn, ik heb het gemist!
Even wennen
Op de EZV waar ik werk zijn de gedetineerden die het meest vatbaar zijn, vanwege de leeftijd (60+) en / of gezondheidsrisico’s, verhuisd naar één kant van de afdeling. Ze kunnen niet meer meedraaien met de andere groep die hier verblijft. Deze gedetineerden hebben dus een volledig gescheiden dagprogramma. Dat is even wennen, maar wél van essentieel belang.
Op de afdeling hangen overal instructiekaarten hoe je je handen moet wassen en af moet drogen. Gedetineerden zijn onder andere geïnformeerd over de 1,5 meter afstandsregel en daar wordt hier in de groep goed op gereageerd. Familiebezoek is tot nader order ingetrokken. Rechtszittingen vinden plaats via telehoren (*1). Extra belmomenten worden gecreëerd om gedetineerden de kans te bieden om in contact te blijven met het thuisfront. Het blijft natuurlijk een Extra Zorg afdeling maar de aanpassingen en veranderingen worden goed opgepakt.
Vragen
Maar we zijn er nog niet. Hoe zorgen we voor onszelf als personeel als we toch luchtmomenten moeten begeleiden waar soms 30 of zelfs 40 gedetineerden mee gaan? Hoe pas je dan 1,5 meter afstand toe? Hoe houd je het veilig en werkbaar? Waar worden nieuwe inkomsten geplaatst?
Gaan we het dagprogramma verder aanpassen, (nog) kleinere groepen creëren of zelfs het dagprogramma verlengen? Dat zijn vraagstukken die dagelijkse kost zijn voor zowel het personeel als de directie. Het is fijn dat we hier tot nu toe elke keer in zijn geslaagd om goede oplossingen te vinden.
Waardering
Er zijn al best een hoop veranderingen doorgevoerd de afgelopen twee weken. Het personeel wordt dagelijks op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen op politiek gebied en wat dat in onze inrichting voor gevolgen heeft. Wij worden betrokken bij vraagstukken omdat wij de uitvoerende tak zijn en veranderingen veilig én uitvoerbaar moeten zijn. Ik vind het in ieder geval fijn dat onze directie het zo oppakt en haar waardering uitspreekt naar ons allemaal. Dat voelt goed.
Samen doen
Want als er een ding is dat zeker is, dan is dat Werken voor Nederland voorlopig niet meer gaat worden zoals het twee weken geleden was. Mensen, we moeten dit samen doen. Let op jezelf, en spreek een ander aan als dat nodig is, om jezelf en anderen te beschermen. Praat met elkaar over onduidelijkheden, je angsten, je onzekerheden. Maar hou de goede en de mooie momenten in gedachten tussen al die coronatoestanden door. Want die maken je leven nu nét even wat rijker. En vergeet niet: You never walk alone! Oh nee, sorry, in deze setting pas ik hem even aan. You ALWAYS walk alone, op 1,5 meter afstand…
*1 = Telehoren:
Een aantal PI’s waaronder PI Grave, beschikt over een telehoorruimte. Via een geluid- en beeldverbinding komt een verdachte rechtstreeks, vanuit een speciale ruimte, in contact met de rechtszaal, zonder dat hij de PI hoeft te verlaten. Op deze manier verschijnt de verdachte op een telehoorzitting. Zijn advocaat en eventuele tolk kunnen hem in de PI bijstaan. In de rechtszaal zijn de rechter, de officier van justitie en de griffier aanwezig. Meer informatie over telehoren lees je hier.