Niet zoals op tv
Verhalen uit de praktijk
Waarom zou je überhaupt willen werken in een gevangenis? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg van mijn familie, vrienden, kennissen en zelfs soms van de gedetineerden. Mijn antwoord is dan altijd steevast: Omdat het een hele interessante “wereld ” in de wereld is!
Werken in een gevangenis is fantastisch en blijft mensenwerk, ondanks dat er geen enkele gedetineerde op vrijwillige basis verblijft. Het werk is een mengelmoes van luisteren naar het verhaal dat achter ieder gedetineerd mens zit en het ten uitvoer leggen van de straf die de rechter heeft opgelegd.
Maar werken in een gevangenis is nog zoveel meer… het is ook een wereld van regels en procedures welke onlosmakelijk zijn verweven in de dagelijkse werkelijkheid van ons werk.
Als medewerker van de gevangenis heb je een baan waarin geen enkele dag hetzelfde is. Je weet in de ochtend nooit hoe de dag zal verlopen. Er kan op ieder moment van de dag iets gebeuren waardoor je hele planning of agenda er anders uit gaat zien. Dit kan heel praktisch zijn zoals een alarmsituatie omdat iemand enorm boos wordt en hij hierdoor uiteindelijk naar de isolatiecel moet worden gebracht. Of bijvoorbeeld de procedures die in werking treden wanneer een gedetineerde in het ziekenhuis moet worden behandeld. Want de aan ons toevertrouwde gedetineerde mannen kunnen en mogen immers niet zomaar zelfstandig in de wachtkamer van een ziekenhuis plaatsnemen. Dit vanwege de veiligheid en bescherming van de maatschappij.
Er zijn ook duidelijke regels als er bijvoorbeeld een spitactie met de honden van de Dienst Vervoer en Ondersteuning is, om telefoons en drugs in de gevangenis op te sporen. Maar het is ook een wereld van verbazing en verwondering.
Zoals wanneer we een kwetsbare, verwarde gedetineerde vrijlaten en hij de volgende dag een open sollicitatie naar mij stuurt voor mijn baan. Dit omdat hij overtuigd is dat hij meer geschikt is voor de functie van gevangenisdirecteur dan ik.
Wat in ieder geval altijd belangrijk blijft, is dat je hoe dan ook en wat er ook gebeurt, de mens achter het delict ziet en dat je als professional goed luistert naar het “verhaal achter het verhaal”.
Maar het werken in de gevangenis is zeker niet zoals in de televisieseries op Netflix. De gedetineerden lopen niet in een oranje of een gestreepte overall met een bal aan de voet. Ze zitten niet in een grote gezamenlijke eetzaal waar dan spontaan een grote vechtpartij ontstaat. Het is ook geen hotel en de medewerkers hebben geen wapen of een taser waarmee ze de gedetineerden “stoer” neerschieten.
Nee, een goede dag bij ons in de gevangenis, is gewoon een rustige dag. Vanwege het vaste dagprogramma hebben de gedetineerde mannen iedere dag hetzelfde ritme en doen wij alles om dit ritme ook zoveel mogelijk vast te houden om structuur, orde en rust te kunnen bieden. En… deze rustige dagen hebben we gelukkig heel veel.
Wat ons als PI Grave typeert en waar ik als directeur heel erg trots op ben, is dat er een enorm gevoel van trots en saamhorigheid aanwezig is! Iedereen is belangrijk en iedereen werkt samen. Samenwerken door ons goed opgeleide personeel zorgt ook voor veiligheid.
Dat is ook noodzakelijk en levert een bijdrage aan onze opdracht, namelijk veiligheid bieden aan ons personeel, bezoekers en gedetineerden. Ook focussen we op re-integratie; oftewel zorgen dat wij een bijdrage leveren aan het op een verantwoorde manier terug kunnen keren naar de maatschappij van de gedetineerde mannen. Want we doen er (samen met onze ketenpartners van buiten de gevangenis) alles aan zodat de gedetineerden “beter” onze inrichting verlaten dan dat ze bij ons binnen kwamen.
Meer weten?
Spreekt het werken in de gevangenis je aan, en zou je ook graag in de gevangenis willen werken? Kijk dan op www.werkenbijdji.nl